ΘΑΛΑΜΟΣ ΑΡ. 6

…“Αν δε φοβάστε μήπως βγάλετε φουσκάλες απ’ τις τσουκνίδες, ελάτε να προχωρήσουμε απ’ το στενό μονοπάτι που βγάζει στην πτέρυγα και να δούμε τι γίνεται μέσα.”…

Η παράσταση της Γιολάντας Μαρκοπούλου εμπνέεται από τη νουβέλα Θάλαμος αρ. 6, ένα από τα κορυφαία λογοτεχνικά έργα του Άντον Τσέχωφ, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική θεατρική σκηνή στην εξαίρετη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.

Γραμμένη το 1892, στην περίοδο μεταξύ των πρώιμων και των ώριμων θεατρικών του έργων, η νουβέλα διαθέτει μία σπάνια- κινηματογραφική θα έλεγε κανείς- δύναμη.

Ο Θάλαμος αρ. 6, ένα από τα τολμηρότερα, σκληρότερα και πιο επαναστατικά κείμενα της εποχής του, θίγει μια θεματολογία πολύ ασυνήθιστη για τα δεδομένα του 19ου αιώνα, και όχι μόνο. Με αφετηρία τα προσωπικά βιώματα του «γιατρού» Τσέχωφ και εργαλείο την πάντα διεισδυτική ματιά του, η νουβέλα ανατέμνει μια πραγματικότητα ζοφερή που λίγο απέχει από αυτήν των ψυχιατρείων του 20ου αιώνα.

Η σχέση ατόμου – κοινωνίας, η προσωπική ευθύνη και η κοινωνική προσαρμογή, η τεταμένη σχέση θεωρητικής προσέγγισης και βιωμένης εμπειρίας, οι κοινωνικοί αυτοματισμοί, η δυσανεξία στη διαφορετικότητα, η νομιμοποίηση των εκάστοτε μηχανισμών καταστολής είναι κάποια από τα θέματα που αγγίζει το έργο αυτό.

Ο Θάλαμος αρ. 6 παρακολουθεί λεπτό προς λεπτό – και πάντα με το τσεχωφικό χιούμορ - την πορεία της ζωής του γιατρού Ράγκιν από τη γεμάτη προσδοκίες και όνειρα ιατρική του αποστολή, ως την ηθική και εντέλει φυσική του εξόντωση που περνά μέσα από τη προσωπική παραίτηση. Με καταλύτη τη συνάντησή του με έναν έγκλειστο ψυχιατρικό ασθενή και την πυροδότηση της ξεχασμένης ανάγκης για ανθρώπινη επικοινωνία έξω από κοινωνικές συμβάσεις, ο γιατρός Ράγκιν καθίσταται θύμα της πανίσχυρης κοινωνικής δομής που δεν συγχωρεί τη διαφορετικότητα, για να καταλήξει εν τέλει ο ίδιος έγκλειστος στον Θάλαμο αρ. 6.